Rozdział 1.

Mam na imię Luiza.Jestem zwykłą dziewczyną z małej miejscowości, o której nikt nie ma pojęcia. Mimo to mam wielkie marzenia. Razem z przyjaciółką pragniemy spotkać naszych bogów-  siatkarzy-, a w szczególności Zibiego  i  Kurka.

W siatkówce zakochłam się, kiedy po raz pierwszy ujrzałam grę naszego niezawodnego atakującego (wtedy przyjmująceg)- Zbigniewa Bartmana. To był naprawdę cudowny dzień. Od tamtej pory wiedziałam, co chcę robić w życiu. Postanowiłam zacząć trenować. Już na  pierwszym treningu poznałam bardzo sympatyczną dziewczynę.-Emilię- Od razu się zaprzyjaźniłyśmy :) . 

Pewnego dnia, zadzwonił mój telefon. To była Emilia. Chiała sie ze mną koniecznie szybko spotkać, bo ma dla mnie ważną wiadomość, nie na telefon. Zastanawiałam się,  o czym chce mi powiedzieć, więc szybko się ubrałam i ruszyłam na spotkanie. Przyjaciółka czekała na mnie w parku. Była bardzo szczęśliwa. Podeszłam do niej i zapytałam o co chodzi, dlaczego ściąga mnie w sobotę  o 8 rano do parku. 

 Emilia uściskała mnie serdecznie i odpowiedziała, że dzwonił do niej nasz trener i powiedział, iż za dwa tygodnie odbędzie się szkolenie młodych siatkarzy i siatkarek, jtóre poprowadzi nie kto inny jak nasz wspaniły Krzysztof Ignaczak; zapytał czy nie chciałybyśmy wziąść w tym udziału. na odpowiedż mamy czas do środy. 

Myślałam, że śnię. Ledwo mogłam z siebie wydusić:

- Jej to naprawdę cudowne. Mam nadzieję, że nas zapisałaś?

- Chciałam najpierw Cię o tym zawiadomić. Zgadzaszsię?

- Jeszcze pytasz? Tam będzie przecież najlepszy libero świata!! Dzwoń zaraz do trenera. Byłoby cudownie spotkać Igłę na żywo...

-OK. Już wysłałam mu SMS'a. 

Maszerowałyśmy po alejkach jeszcze20 min. i poszłyśmy na kawę... nieprzestając myśleć i rozmawiać o tych kursach...