Rozdział 9

Obudziłam się o 7.30. Wstałam, odprawiłam poranną toaletę, zjadłam śniadanie i odpaliłam laptopa. Zalogowałam się na facebook'a. Szybko przejrzałam wiadomości i powiadomienia i wylogowałam się. Postanowiłam poczytać książkę. Wzięłam ''Warto marzyć'', zaparzyłam herbatę i rozpoczęłam lekturę. 2 godziny później wróciłam do rzeczywistości. Postanowiłam posprzątać mieszkanie. Nagle zadzwonił telefon. ''Igła'' pisało na wyświetlaczu.

-Słucham?- odebrałam.

-No cześć mała.-krzyknął Krzysiek.- Co u was słychać?

-Nic ciekawego, a u was?

-Nudy.

-Nudy u ciebie? Niemożliwe.- zaśmiałam się.

- A jednak. Może razem z koleżanką wpadniecie do mnie?

-Ja niestety nie mogę, a czy Emi to nie wiem. Zadzwoń do niej.

-No nie wiem, czy sama przyjdzie, ale spróbuję ją namówić. A ty naprawdę nie możesz?

- Naprawdę .Mam... spotkanie o szesnastej.

- To nie wnikam. Dzwonię do małej, a tobie życzę miłej zabawy.

-Dzięki i wzajemnie, mały. - powiedziałam z przekorą.

-Że niby ja mały? hehehe Pa..

-No pa..

Była godz. 10.30. Nie miałam niczego do  roboty, więc ubrałam dres i wyszłam do parku pobiegać.  Trzeba jakoś dbać o formę. Półtora godziny chyba wystarczy-pomyślałam. Zadzwoniłam do trenera.

-Słucham?- odezwał się głos w słuchawce.

-Dzień dobry pani Elu. Jest może w pobliżu mąż?

-Przykro mi, musiał pilnie wyjechać.

-Rozumiem. Chciałam tylko spytać, czy nie zostawił kluczy do siłowni? Chciałam  trochę poćwiczyć.

-Nie. Mąż ma wszystko przy sobie.

-Dobrze, w takim razie do widzenia.

-Do widzenia.

Po chwili dostałam sms'a od koleżanki. ''Co ty wyprawiasz? Chcesz mnie samą puścić? Co ty znowu wymyśliłaś?''

-Nie złość się kochana. Mam spotkanie o 16.00 i nie mogę iść, chociaż bardzo bym chciała.-zadzwoniłam do kumpeli.

-Jakie spotkanie? Czemu  nic o tym nie wiem?

-Oj zapomniałam ci o tym wspomnieć. Ostatnio jestem taka nieogarnięta, wybacz.

-No ok, sorry.

-Słuchaj wpadniesz na kawę?

- Zastanowię się. Dam ci znać. Muszę się przygotować do wizyty u Igły. Myślisz, że będzie tam więcej siatkarzy?

-Nie mam pojęcia. Jak już to nasi resoviacy.

-Noto super. Trzymaj się, pa..

-Pa...-rozłączyłam się.

Kumpela wpadła, długo rozmawialiśmy o wszystkim i o niczym. O 14.00 wyszła a ja postanowiłam zadzwonić do ZB9.

-Cześć.-usłyszałam

-Hej co u cb? Co porabiasz?

-Już się za mną stęskniłaś? hehhehe U mnie nudy. Oglądam jakiś film, a ty?

-Ja noooo tak właściwie nie mam nic do roboty. Słuchaj, Ignaczak wie o naszym spotkaniu?

-A co wstydzisz się mnie?-zaśmiał się.

-Przestań, pytam poważnie. Mówił dziwnym tonem jak dowiedział się, że mam dziś spotkanie. A poza tym, nie mam się czego wstydzić. To tylko przyjacielski wypad, prawda?

-Hmmm..Tak ,jasne.

-Pa..

TYMCZASEM U EMILII:

-Kurczę ! Nie mam co na siebie włożyć. Znowu.

Emilia postawiła na ciemne  jeansy, luźny, biały top i bluzę adidasa. Wypiła herbatę i poprawiła makijaż.

-Dobra, już czas wychodzić. Dasz radę, nie stresuj się.-mówiła sama do siebie.

Pięciokilometrową drogę pokonała samochodem. Puk, puk.

-Kto tam?- usłyszała głos jakiegoś mężczyzny.

- Emi... yy, znaczy Emilia.

-Zapraszam.

-Hej.

-Cześć. Jestem Piotrek.

-Tak, wiem. Jestem Emilia.

-No nareszcie jesteś mała.- z pokoju  wyszedł Igła.

-Cześć Krzysiu.- uśmiechnęła się dziewczyna.

-Widzę, że już poznałaś Piotrka. Chodź, przedstawię ci resztę drużyny.

-Są tu wszyscy?

- Z wyjątkiem Zibiego, ale go już poznałaś. Paul i Jochen dołączą do nas później.

-Szkoda, że nie ma Luiz..  będzie żałowała.

-To co, idziemy?- spytał Igła.

-Jasne!!.- krzyknęła, a Piotr i Krzyś tylko się uśmiechnęli.-Wybaczcie, jestem strasznie podekscytowana.

-Rozumiemy-wtrącił się Pit i posłał jej ciepły uśmiech. Odwzajemniła to i poszli do dużego pokoju.

-Chłopaki  chciałbym wam kogoś przedstawić. To jest Emilia. Trenowała  raz z nami, pamiętacie?-mówił libero

-Cześć. –odparli prawie chórem.

-  Hej wszystkim, strasznie się cieszę, że mogę was poznać. –powiedziała.

-Chodź, usiądziemy.- powiedział P. Nowakowski i usiedli na kanapie.

Rozmowom i zabawom nie było końca. W pewnym momencie Emi dostała sms’a: ‘’Hej, i jak tam? Żyjesz jeszcze?-napisała Luiza.

-‘’Hej, wszystko ok, żyję, a ty żałuj, że nie przyszłaś. Jest tu cała reska!! :P J ;*’’- odpisała dziewczyna.

-‘’Szczęściara z cb. ‘’- na odpowiedź nie musiała długo czekać.

-‘’ Się wie, pa..’’-odpisała.

-Hej zgraja, może w coś zagramy?- rzucił Kosa

-A w co?- spytał Dobrowolski.

-Może poker?- rzucił Grzyb.

- Ja chętnie- wtrąciła się młoda siatkarka.

-Więc gramy. –odparł Achrem.

Nagle drzwi się otworzyły i dziewczyna usłyszała:

-Hello boys!!                                                                              

-To pewnie Paul i Jochen wreszcie dotarli.- powiedział Igła.

-Hey Paul, wy się już znacie.-powiedział Krzysiek po angielsku, wskazując na mnie.

-Hey.-przywitał się przyjmujący i posłał ciepły uśmiech.

- Jochen, das ist..

-Sama się przedstawię, Krzysiu- powiedziała libero.

-Hello. Ich heiße Emilia.- uśmiechnęła się.

-Hello, ich bin Jochen.- odwzajemnił uśmiech i powędrowali do reszty teamu.

W TYM SAMYM CZASIE W PARKU:

-Długo czekałaś?-spytał Zibi.

-Nie, dopiero przyszłam.- odparłam.

-Chodź znam tu świetne miejsce na rozmowy. Będziemy mogli się lepiej poznać. W spokoju.

-OK, pod warunkiem, że w najbliższym czasie zapoznasz mnie z twoimi kolegami z klubu. Emi dzisiaj  u nich siedzi.

- Obiecuję.-Uśmiechnął się atakujący.

-Więc chodźmy.

Po ok. 5 minutach dotarliśmy do celu.

-Jak tu pięknie. – wykrztusiłam.

-Wiem. Magiczne miejsce. – uśmiechnął się, a ja to odwzajemniłam.

Długo rozmawialiśmy, chcąc się lepiej poznać. Nie mogłam oderwać od niego wzroku. Po ponad godzinie wybraliśmy się na kolację. Po zjedzeniu posiłku, Zbyszek spytał:

-Gotowa na niespodziankę?

-Jaką niespodziankę?- spytałam zdezorientowana.

-Mam dla ciebie 2 bilety na nasz najbliższy mecz. Loża A, miejsca najbliżej boiska.

-Dziękuję!-krzyknęłam i rzuciłam się memu towarzyszowi na szyję.- Jesteś wielki.

-Haha, wiem.-uśmiechnął się łobuzersko.

-Idziemy?

-Jasne.

Zbyszek odprowadził mnie do domu.

-Po meczu zapoznam cię z chłopakami. Może być?

-Oczywiście.

-Dobranoc.-odparł i dał mi buziaka w policzek.

-Dobranoc- uśmiechnęłam się.

Otworzyłam drzwi i poszłam spać. Przed zaśnięciem napisałam do przyjaciółki.

-‘‘Już wróciłam, a ty? Dobranoc. J ‘’

-‘’ hej, ja też. Dobranoc ;)’’- na odpowiedź nie czekałam długo.