Rozdział13

Poniedziałek, 10 marca. Wstałam punktualnie o siódmej. O osiemnastej mamy mecz. Wzięłam długi prysznic, nałożyłam lekki makijaż i wyszłam na zakupy. Udałam się do sklepu marki adidas, kupiłam nawą koszulkę, bluzę i adidasy. W drodze powrotnej zastanawiałam się, co kupić Emilce na urodziny. Urodziła się 14 marca. Pomyślałam, że fajnie byłoby zrobić przyjęcie niespodziankę. Tak, to dobry pomysł- pomyślałam. Moje rozważania przerwał telefon.

-Słucham?

-Cześć ,tu Marta. Słuchaj. Trener dał mi wejśćiówkę na dzisiejszy mecz i mam mu ją przekazać, a nie wiem gdzie go znajdę. Ty pewnie wiesz, bo jesteś fankę jego zespolu. To jak? Pójdziesz?

-Jasne. Z wielką chęcią.

-Wiesz, że od jutra przez jakiś czas to on będzie nas trenował?

-Co? Kowal? Czemu?

-Podobno nasz trener ma jakiś naglący wyjazd. Coś bardzo ważnego.

-Aha, okej. Jeśli chodzi o wejściówki, to Resovia ma dzisiaj trening.  O ile  się nie mylę to pół godziny po nas. Możemy w międzyczasie wyskoczyć na kawę.

-Super, dzięki. Muszę kończyć, pa.

-No pa.

Spojrzałam na zegar. Wskazywał kwadrans po dziesiątej. Spakowałam ciuchy do torby i ruszyłam na halę. Po drodze zadzwoniłam do libero Sovi i poprosiłam o spotkanie po jego treningu. Zdziwił się, ale zaprosił mnie do siebie. Mówił, że jego  żona i dzieciaki ucieszą się z mojej wizyty. Więc byliśmy umówieni.

W dniu meczy zawsze mamy luźniejsze treningi, by zachować energię na spotkania.

Teraz też tak było. O dwunastej trener podał nam ostatnie wskazówki i odesłał do szatni. Szybko się odświeżyłam i opuściłam szatnię. Przed drzwiami złapałam Emi.

-Hej wszystko w  porządku? Niezbyt dobrze wyglądasz.

-Wszystko ok, tylko trochę źle się czuję. Nic jeszcze nie jadłam. Nie miałam czasu. Byłam na uniwerku kończyć ostatnie sprawy.

-O i jak poszło?

-Masz przed sobą  przyszłą studentkę.

-Gratuluję!-uściskałam ją.

-Idziemy?- spytała Marta, wychodząc z szatni.

-A może pójdziesz z nami Emi?

-Gdzie?

-Na kawę, a później do pana Kowala. Powiem ci po drodze ok?

-Jasne.

Wszystkie trzy udałyśmy się do pobliskiej kawiarni, a później wróciłyśmy na Podpromie. Marta przekazała panu Andrzejowi bilet. Igła posłał mi pytające spojrzenie. Pewnie nie spodziewał się tu nikogo. Gdy już szłyśmy do wyjścia, podszedł na chwilę i powiedział:

-O piętnastej, pamiętasz?

-Oczywiście.-dziewczyny patrzyły na mnie z wielkimi oczami.

-O a tej panienki nie znam. Krzysiek jestem.-wyciągnął dłoń w stronę Marty.-A ty?

-Marta.

Igła musiał wracać do chłopaków. Kiedy opuściłyśmy budynek, koleżanki spytały o co chodzi. Nie mogłam powiedzieć, bo to miała być niespodzianka. Chciałam z siatkarzem obgadać mój pomysł na urodziny i poprosić go o pomoc.

-Yyy  później wam powiem. Na razie nie mogę.

Nic nie odpowiedziały, popatrzyły tylko na siebie pytająco. Odprowadziłam obie kumpele i wróciłam do domu. Przed trzecią wybrałam się do Ignaczaków. Pani Iwona jest bardzo sympatyczna, a dzieciaki bardzo słodkie. Krzysiu zaoferował swoja pomoc przy niespodziance.

-A jakiego siatkarza twoja przyjaciółka najbardziej ceni?- spytała pani Iwona.

-Emi uwielbia Bartka Kurka. A dlaczego pani pyta?

-Pomyślałam, że byłoby jej miło, gdyby…złożył jej życzenia….

Chwilę jeszcze porozmawialiśmy, Krzyś wraz z żoną robią listę gości.

Skoczyłam do domu po torbę i ruszyłam na halę. O 17:25 byłam na miejscu. Rozgrzewka i rozbrzmiał gwizdek rozpoczynający mecz . Po pięciu zaciekłych, granych na przewagi setach, wygrałyśmy. Byłam strasznie zmęczona. Gdy już się odświeżyłam i przebrałam, włączyłam telefon. Miałam 3 nieodebrane połączenia, od rodziców i przyjaciółki.

-Dziewczyny, widziałyście gdzieś Emi?-spytałam.

-Wyszła jakieś piętnaście minut temu.-odpowiedziała Wiola, nasza przyjmująca.

Chciała jeszcze coś powiedzieć, gdy rozległo się pukanie.

-Proszę.-krzyknęła któraś z siatkarek.

Do szatni wszedł Andrzej Kowal.

-Witam panie. Przyszedłem, aby pogratulować wam wygranej. To po pierwsze, a po drugie wasz trener powierzył was mnie, ponieważ musiał bardzo pilnie wyjechać. Przez jakiś czas będę się wami zajmował-był jak zwykle skupiony, mówił przyjaznym tonem- moja drużyna ma pojutrze ważny mecz, więc ten dzień będziecie miały wolny. Za to jutro widzimy się o dziewiątej, będziecie trenowały z Resovią, ale tylko jeden raz, bo nie mogłem zmienić grafiku. Ale w piątek przyjdźcie normalnie, na jedenastą. Macie jakieś pytania?

Żadna z nas się nie odezwała. Patrzyłyśmy na niego w skupieniu.

-W takim razie do zobaczenia jutro- wyszedł.

Skończyłam pakować torbę. Po paru minutach byłam już poza halą. Nagle usłyszałam dźwięk dzwonka. Nie mogłam wyciągnąć telefonu, a gdy już mi się to udało, przestał dzwonić. Kolejne nieodebrane połączenie od Emilii.

-Cześć, co chciałaś?-oddzwoniłam.

-Hej, czemu nie odbierasz?

-Sory, nie mogłam wyciągnąć fona. Gdzie jesteś? Miałaś na mnie czekać.

-Wiem, przepraszam, ale nie mogłam. Musiałam lecieć na uniwerek coś załatwić. Mamy jutro trening?

-Tak, mamy. O dziewiątej, z asseco. Jakiś czas Kowal będzie nas trenował, bo nasz trener i jego zastępca musieli gdzieś pilnie wyjechać. Nie sądzisz, że to trochę dziwne?

-Nie, czemu? Słuchaj,  muszę kończyć, pogadamy jutro. O ósmej u mnie ok?

-Okej, pa…

-No pa…

Wróciłam do domu, umyłam się i od razu zasnęłam. Budzik zadzwonił o siódmej. Szybko wstałam, odbyłam poranną toaletę, zjadłam śniadanie i ruszyłam do przyjaciółki. Po drodze dostałam esa od Igły:

-‘’Cześć mała. Namówiłem kilku kumpli z klubu. Przyjdą Pit, Kosa, Alek, Zibi, no i oczywiście ja :) . Aha, i jeszcze jedno. Załatwiłem video rozmowę z Bartkiem. Nie musisz dziękować. J’’

-‘’Nie wiem jak udało ci się to zrobić. Dzięki wielkie. To pogadamy na treningu? Dzisiaj ćwiczymy z wami. J’’ –odpisałam.

-‘’Wiem, wiem. To obgadamy szczegóły, hej. ‘’

Dotarłam do kumpeli. Pogadałyśmy chwilę, Emi wzięła torbę i udałyśmy się na halę. Większość dziewczyn już była. Chłopacy też.

-Cześć.-rzuciłyśmy, ,gdy ich mijałyśmy. Pięć minut później byłyśmy już na boisku. Rozpoczął się trening. Po półtorej godzinie wszelakich ćwiczeń pan Andrzej kazał podzielić się na dwie grupy i rozegrać jeden lub dwa sety. Ja znalazłam się w drużynie z Emi, Pitem, Olką, Achremem i Pauliną. Wszystko było super… do czasu. Spojrzałam na Zbyszka i zobaczyłam jak Ania, środkowa naszego klubu, migdali się do niego. Nie mogłam się skupić i oberwałam piłką. Pech chciał, że leciała ok 90km/h . Upadłam prosto na Piotrka Nowakowskiego! Próbowałam wstać, ale nie mogłam.

-Coś ci się stało?- spytał Piotrek.

-Nie mogę wstać, strasznie boli mnie noga.- wiedziałam, że wszyscy na mnie patrzą. Głupio mi było. Kątem oka dostrzegłam, że Zibi przyglądał mi się z zatroskaną miną.

-Pokaz tę nogę- powiedział ich fizjoterapeuta i przyjrzał się mojej kostce.- wygląda mi to na poważny uraz.

Fizjoterapeuta dał znak i zaraz obok mnie pojawił się Zibi i wziął mnie na ręce. Przeniósł mnie za boisko. Ja miałam zakładany opatrunek gipsowy, a reszta ćwiczyła dalej. Pół godziny później trening się skończył. Wszyscy poszli do szatni. Czekałam na Emi. Miała przynieść moją torbę. Po kilku minutach wyszła z szatni.

-Hej, jak się czujesz?

-Masakrycznie. Mówią, że nie mogę za dużo chodzić. No i trenować. I pomyśleć, że to przez Ankę..

-A czemu przez nią? Przecież nic nie zrobiła. Wyluzuj.

-Migdaliła się do Zibiego.

-Jak każda fanka. Chyba nie jesteś zazdrosna, co? Nie jesteście razem.

-Wiem, niestety.

-Niestety?! Przecież sama chciałaś trochę czasu.

-Tak, za długo zwlekałam, a teraz może być już za późno.

-Za późno na co?- naszą rozmowę przerwał Igła.

-Za późno na amory.-skwitowała moja kompanka.

Szturchnęłam ją łokciem i powiedziałam, żeby przestała.

-Czekacie na kogoś?

-Hmmm?

-Jeśli nie to odwiozę was.- uśmiechnął się- i tak mieliśmy pogadać- zwrócił się w moją stronę.

- O czym?- spytała Emi.

-A tak sobie- wtrąciłam się- o życiu.

Kiedy byliśmy już przy wyjściu, ktoś zawołał.

-Heej czekajcie.-to był Zibi.-Luiz, możemy pogadać?

-Yhm… właściwie to miałam iść na kawę z Krzyśkiem..

-Nie ma sprawy, wieczorem pogadamy.- stwierdził libero, po czym udał się z Emi do samochodu, a atakujący zaprowadził mnie do swojego auta.